Analiza danych satelitarnych ujawniła globalne wzorce ekstremalnych opadów, które mogą przyczynić się do poprawy prognoz i dokładniejszych modeli klimatycznych.
Ekstremalne opady często tworzą charakterystyczne wzory na poziomie lokalnym, na przykład w kraju lub danym kontynencie. Jednak nowe badania, opublikowane 30 stycznia na łamach magazynu Nature, pokazują, że istnieją także globalne wzroce na dużo większą skalę w zdarzeniach występowania ekstremalnych opadów.
Wzory te łączą się raczej na poziomie atmosfery niż lądu – na przykład ekstremalne opady w Europie mogą poprzedzać wystąpienie ekstremalnych opadów w Indiach przez okres około pięć dni, bez większych deszczy w międzyczasie w obu regionach.
Badania prowadzone przez zespół z Imperial College London oraz Poczdamskiego Instytutu Badań nad Wpływem Klimatu w Niemczech mogą pomóc lepiej przewidzieć, kiedy i gdzie wystąpią ekstremalne opady deszczu. Spostrzeżenia mogą być wykorzystane do testowania i ulepszania globalnych modeli klimatycznych, prowadząc do lepszych prognoz. Badanie dodatkowo zapewnia „punkt odniesienia” dla badań nad zmianami klimatu. Wiedząc, jak zachowuje się atmosfera przed wystąpieniem takiego zdarzenia, naukowcy będą mogli uzyskać nowy wgląd w zmiany, które mogą być powodowane przez globalne ocieplenie.
„Odkrycie tego globalnego wzorca połączeń w danych może poprawić nasze modele pogodowe i klimatyczne” – powiedział dr Niklas Boers, ekspert z Instytutu Badań nad Wpływem Klimatu w Poczdamie oraz londyńskiego Imperial Collage.
„Jest to szczególnie ważne zwłaszcza w odniesieniu do pojawiającego się obrazu powiązań między tropikami a regionami europejskimi i północnoamerykańskimi oraz ich konsekwencji dla ekstremalnych opadów” – dodaje.
By znaleźć wzorce w występowaniu ekstremalnych opadów deszczu, zespół opracował nową metodę polegającą na analizie danych satelitarnych dotyczących opadów. Dane pochodzą z instrumentu Tropical Rainfall Measuring Mission i pokrywających region między równoleżnikami 50 stopni szerokości geograficznej północnej oraz południowej od 1998 roku. Poprzez podzielenie globu na siatkę, naukowcy mogli zobaczyć, gdzie nastąpiły takie wydarzenia i określić ich synchroniczność (miara statystyczna, która ocenia zależność, nawet jeśli zdarzenia nie wystąpiły dokładnie w tym samym czasie).
Wyniki modelu analizowane za pomocą naszego rozumienia ruchu atmosfery, ujawniły możliwy mechanizm powiązania poszczególnych zjawisk. Wzory wydają się być tworzone pzez fale Rossby’ego – poruszają się w szybko płynących prądach powietrza wysoko w atmosferze, zwanych strumieniami strumieniowymi. Fale Rossby’ego już zostały powiązane z ciągłymi opadami deszczu prowadzącymi często do powodzi, ale to badanie jest pierwsze, które łączy je z występowaniem ekstremalnych wzorów opadów.
Nowa technika oparta na obserwacji danych satelitarnych pokazuje bardzo zaskakujące związki pomiędzy ekstremalnymi opadami w różnych regionach na całym świecie. Na przykład ekstremalne zjawiska w południowoazjatyckim monsunie letnim są dobrze powiązane z wydarzeniami w regionach Azji Wschodniej, Afryki, Europy i Ameryki Północnej. Chociaż deszcze w Europie nie powodują deszczu w Pakistanie i Indiach, związane są takim samym układem fal atmosferycznych, a europejskie powodzie mogą występować jako pierwsze.
Źródło: Science Daily
PRZYRODA , POGODA, KLIMAT 